گاز اکسیژن یکی از امکانات حیاتی و بنیادین هر بیمارستان جهت حفظ جان بیماران و کمک به روند بهبود آن ها می باشد به طوریکه حتی کوچک ترین بیمارستان با کمترین امکانات بی نیاز از این گاز حیاتی نمی باشد. روش های متفاوتی برای تامین اکسیژن بخش های بیمارستان وجود دارد اما نکته ای که در تمامی این روش ها باید به آن توجه ویژه شود نظارت دقیق بر دو پارامتر اساسی خلوص و فشار اکسیژن می باشد؛ بدین صورت که خارج شدن هر یک از این دو پارامتر از مقادیر استاندارد می تواند به قیمت از دست رفتن جان بیماران بستری تمام شود.
علیرغم اهمیت ذکر شده در مانیتورینگ پارامترهای خلوص و فشار اکسیژن، روش های نظارتی فعلی فاقد سرعت عمل لازم در اطلاع رسانی به اپراتور ناظر گازهای طبی جهت رفع مشکل در زمان طلایی می باشد ضمن اینکه پس از اطلاع ناظر گازهای طبی، وی به صورت دستی به رفع مشکل پرداخته که پروسه ای زمان بر و بعضاً فاقد دقت لازم است.
شایان ذکر است که در برهه کنونی که مراکز درمانی در حال خدمت رسانی به بیماران تنفسی می باشند با توجه به حجم مصرفی چند برابری اکسیژن توسط این بیماران در مقایسه با بیماران دیگر، احتمال افت فشار و خلوص اکسیژن بسیار بیشتر از شرایط عادی می باشد و لذا نیاز به نظارت دقیق و واکنش و صدور فرمان اصلاحی به موقع اهمیت بیشتری پیدا می کند.
خلأ دیگری که در سیستم های اکسیژن رسانی وجود دارد عدم ثبت مکانیزه پارامترهای فشار و خلوص اکسیژن می باشد که امکان نظارت دقیق بخش مدیریتی بیمارستان بر عملکرد واحد گازهای طبی را دچار مشکل نموده است.